Zabiegi ginekologiczne przyczyną nietrzymania moczu?

Histerektomia to inaczej zabieg usunięcia macicy. Obecnie jest to jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów ginekologicznych. W zależności od wskazań, wraz z macicą mogą być także usunięte przydatki (czyli jajniki oraz jajowody). Operacja może być wykonana metodami chirurgii klasycznej lub laparoskopowej.

Wskazania do wykonania histerektomii obejmują m.in.:

• nowotwory żeńskiego układu rozrodczego;
• mięśniaki macicy;
• ciężką postać endometriozy;
• różne postacie obniżenia i wypadania narządów rodnych;
• krwotoki poporodowe spowodowane brakiem obkurczenia się (atonią) macicy po porodzie.

Wybór metody chirurgicznej jest dokonywany po szczegółowej diagnozie i konsultacji z lekarzem prowadzącym.

Planowa histerektomia jest uważana za zabieg bezpieczny, jednak podobnie jak w przypadku innych zabiegów chirurgicznych mogą po niej wystąpić określone komplikacje. Należą do nich m.in. powikłania związane ze znieczuleniem ogólnym, nadmierne krwawienie podczas operacji, uszkodzenie elementów układu moczowego (pęcherza moczowego lub cewki moczowej), uszkodzenie jelit, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, zakażenie okolicy operowanej.

Jeśli wraz z macicą usuwane są przydatki, oznacza to wystąpienie chirurgicznej menopauzy, czyli objawów typowych dla przekwitania, które pojawiają się po usunięciu jajników i są związane z niedoborem żeńskich hormonów płciowych.

W obliczu nietrzymania moczu po histerektomii, współczesna ginekologia oferuje szereg innowacyjnych metod leczenia, które mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentek.

Warto również zwrócić uwagę na znaczenie optymalizacji stylu życia oraz specjalnych programów rehabilitacyjnych, które mają na celu wzmocnienie mięśni dna miednicy. Ćwiczenia te są szczególnie ważne dla kobiet po ciąży i porodzie, które są grupą ryzyka w kontekście nietrzymania moczu. Regularna aktywność fizyczna, odpowiednia dieta oraz kontrola masy ciała mogą znacząco zmniejszyć ryzyko wystąpienia lub nasilenia objawów nietrzymania moczu

W kontekście leczenia nietrzymania moczu, niezwykle ważne jest również rozpoznanie i leczenie ewentualnych infekcji dróg moczowych, które mogą nasilać problem. Nie należy również ignorować faktów takich jak otyłość czy intensywny wysiłek fizyczny, które mogą dodatkowo obciążać mięśnie dna miednicy.

Nietrzymanie moczu polega na mimowolnym oddawaniu moczu prowadzącym do częściowego lub całkowitego opróżnienia pęcherza moczowego. Wystąpienie objawów nietrzymania moczu u kobiety po przebytej histerektomii może mieć różną przyczynę. W razie zauważenia niepokojących objawów należy zgłosić się do lekarza ginekologa.

Do mechanizmów prowadzących do nietrzymania moczu w tych przypadkach należą:

• Naruszenie struktury mięśni dna miednicy podczas operacji, co wpływa na pogorszenie funkcji zwieracza cewki moczowej. Taka sytuacja zazwyczaj wiąże się z tzw. wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Jest to efekt uszkodzenia mięśni dna miednicy, które nie są w stanie prawidłowo zacisnąć cewki moczowej, prowadząc do niekontrolowanego wypływu moczu. Najczęściej do takich sytuacji dochodzi, gdy wzrasta ciśnienie w jamie brzusznej – na przykład podczas kichania, śmiechu, kaszlu czy zmiany pozycji ciała z leżącej na siedzącą.
• Przejściowa nadreaktywność zwieracza pęcherza moczowego po operacji – w takich przypadkach mamy do czynienia z nietrzymaniem moczu z nagłymi parciem. Kobiety doświadczające tej dolegliwości często zgłaszają nagłą, silną potrzebę oddania moczu, której nie są w stanie kontrolować, prowadząc do niechcianego wypływu moczu. Do takich epizodów może dochodzić zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy.
• Powstanie pooperacyjnej przetoki między cewką moczową lub pęcherzem moczowym a pochwą – co skutkuje „przeciekaniem” moczu do pochwy.

Nietrzymanie moczu znacząco obniża jakość życia, będąc źródłem stresu, wstydu oraz niskiej samooceny. Jest to problem zdrowotny wymagający odpowiedniego leczenia specjalistycznego. Każdy z opisanych powyżej rodzajów powikłań po histerektomii wymaga indywidualnego podejścia zarówno w diagnozowaniu, jak i w leczeniu. W trakcie oczekiwania na efekty terapii, pomocne dla kobiet po zabiegach ginekologicznych mogą okazać się pieluchy dla dorosłych lub majtki chłonne, które zapewniają komfort i bezpieczeństwo.

Wśród dostępnych metod terapeutycznych warto uwzględnić ćwiczenia mięśni dna miednicy, znane jako ćwiczenia Kegla. Ich celem jest wzmocnienie mięśni dna miednicy, co przyczynia się do lepszej kontroli nad procesem oddawania moczu. Leczenie farmakologiczne również jest często stosowaną metodą, dostosowywaną do indywidualnych potrzeb pacjentki. Ponadto, w pewnych przypadkach, konieczne może być zastosowanie metod operacyjnych, szczególnie przy powikłaniach takich jak przetoki powstałe po zabiegu ginekologicznym.

Opublikowano 13 grudnia 2017 r. 

Zaktualizowano 9 lipca 2024 r.