Cierpisz na inkontynencję? Nie rezygnuj z biegania!
Większość kobiet boryka się z infekcjami dróg moczowych. Drobny dyskomfort podczas oddawania moczu ignorowany i nieleczony latami może być przyczyną poważnych zaburzeń takich jak .
Budowa anatomiczna dolnej części układu moczowego kobiet powoduje, że znacząca część żeńskiej populacji cierpi z powodu problemów z drogami moczowymi. Pierwsze objawy sygnalizujące wystąpienie poważnej infekcji to częstsze niż normalnie oddawanie moczu, ból pojawiający się podczas tej czynności, ból w dole brzucha, bolesne i nagłe parcie na pęcherz oraz problemy z utrzymaniem moczu. Wszystkie wymienione symptomy mogą wskazywać na wystąpienie ostrego zapalenia pęcherza, ostrego zapalenia cewki moczowej lub zapalenia pochwy. Należy pamiętać, że infekcje układu moczowego u kobiet powodowane są przez kolonizację bakterii drogą wstępującą, zaś bardzo rzadko na drodze krwiopochodnej lub limfatycznej.
Przyczyny nietrzymania moczu
Inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu, może być spowodowana przez wiele czynników. Część z nich można wyeliminować samodzielnie, natomiast problemy powracające permanentnie wymagają leczenia farmakologicznego. Nietrzymanie moczu może występować w dwóch odmianach: jako krótkotrwałe nietrzymanie moczu lub uporczywe . Pierwszy typ dolegliwości może być spowodowany przez nadmierne spożycie płynów, w szczególności gazowanych z zawartością sztucznych substancji słodzących, oraz napojów zawierających kofeinę i alkohol. Również osoby leczące się z powodu chorób serca, regularnie przyjmujące środki obniżające ciśnienie krwi i preparaty uspokajające mogą mieć problemy z kontrolowaniem pęcherza moczowego. Za pojawienie się objawów inkontynencji odpowiedzialne mogą być także niektóre choroby, w tym zaparcia oraz infekcje dróg moczowych – dolegliwości te podrażniają nerwy w okolicy pęcherza, przyczyniając się do samoistnego wycieku moczu. Zdecydowanie trudniej jest zapobiegać uporczywemu nietrzymaniu moczu, gdyż jest to przypadłość w znacznym stopniu powodowana wiekiem. Przewlekłe zaburzenia kontrolowania pęcherza mają ścisły związek ze zmianami lub problemami fizycznymi. Na inkontynencję skarżą się zazwyczaj kobiety po okresie menopauzy, których mięśnie ulegają zwiotczeniu, lub kobiety w okresie ciąży i po porodzie. Wśród innych dolegliwości powodujących niedyspozycję tego typu należy wymienić zaburzenia neurologiczne, śródmiąższowe zapalenie pęcherza, obecność kamieni nerkowych czy mięśniaki macicy.
Najczęstsze infekcje dróg moczowych
Zazwyczaj w początkowej fazie infekcja przebiega bezobjawowo (lub objawy są tak znikome, że ignoruje się je). Ryzyko pojawienia się zakażenia układu moczowego wzrasta wraz z wiekiem oraz liczbą zabiegów wykonywanych w obrębie dróg moczowych. Za główne przyczyny mechaniczne uznaje się cewnikowanie oraz ingerencje chirurgiczne w drogach moczowych. Do grupy czynników sprzyjających zakażeniu układu moczowego zalicza się także leczenie immunosupresyjne, zastój moczu, refluks pęcherzowo-moczowodowy, cukrzycę czy kamicę moczową. Do grupy zaburzeń dróg moczowych należą bakteriomocz bezobjawowy, zapalenie pęcherza moczowego oraz odmiedniczkowe zapalenie nerek.
Zapobieganie i leczenie
U większości chorych delikatne zapalenie układu moczowego (bez powikłań) ustępuje samoistnie bez konieczności leczenia, jednak tzw. objawy dyzuryczne – takie jak ból podczas oddawania moczu, częstomocz, bolesne lub nagłe parcie na pęcherz oraz problemy z utrzymaniem moczu – mogą utrzymywać się jeszcze przez kilka miesięcy. Najbardziej uciążliwym w dalszym funkcjonowaniu może okazać się problem nietrzymania moczu. W krótkotrwałej inkontynencji idealnie sprawdzą się specjalistyczne wkładki higieniczne, a osobom cierpiącym z powodu uporczywego nietrzymania moczu poleca się pieluchomajtki dla dorosłych. Takie środki higieny osobistej w znacznym stopniu pomogą zmniejszyć dyskomfort osób chorych, eliminując tym samym napięcie psychiczne potęgowane wstydem wpływającym niekorzystnie na skuteczność leczenia. Jeżeli objawy infekcji nie ustępują w ciągu kilku dni, konieczne jest wdrożenie leczenia farmakologicznego zgodnego z zaleceniami lekarza. Niemniej jednak szybka interwencja zwiększa szansę na to, że przebieg choroby będzie stosunkowo łagodny i krótki. Dolegliwości wynikające z infekcji można samodzielnie minimalizować, spożywając znaczne ilości płynów (wody i ziół moczopędnych) i wypłukując tym samym drobnoustroje z dróg moczowych. Równie pomocne może być picie soków z aronii, żurawiny i czarnej porzeczki, ponieważ obecna w tych owocach witamina C hamuje namnażanie bakterii i utrudnia adhezję kolonii bakterii do nabłonka dróg moczowych. Konieczne jest również zwiększenie ukrwienia śluzówki dróg moczowych poprzez rozgrzewające nasiadówki w naparze z szałwii i rumianku.