Nietrzymanie moczu związane z przerostem prostaty

Prostata sama w sobie nie jest chorobą – jak się niektórym wydaje. To gruczoł krokowy, który pełni ważne funkcje rozrodcze, ponieważ produkuje płyn odżywiający plemniki. Prostata składa się z 2 płatów i jest umiejscowiona pod pęcherzem moczowym, w okolicy cewki moczowej i odbytu. Jeżeli funkcjonuje prawidłowo, jej istnienie nie jest w ogóle odczuwalne. Problemy zaczynają się wówczas, gdy dochodzi do chorób prostaty, takich jak przerost, zapalenie czy nowotwór.

Jak rozmawiać na temat nietrzymania moczu

Nie lekceważ objawów

W przypadku prostaty kluczową rolę odgrywa profilaktyka: każdy mężczyzna po 50. roku życia powinien przynajmniej raz w roku wykonywać podstawowe badania, takie jak per rectum czy PSA. Problemy z prostatą objawiają się przede wszystkim poprzez:

zwiększoną częstotliwość oddawania moczu,
wzmożone parcie na pęcherz połączone z niewielką ilością oddawanego moczu,
ból lub pieczenie podczas oddawania moczu,
słaby strumień moczu i wydłużony czas mikcji,
krew w moczu lub spermie,
dolegliwości bólowe w dole brzucha, w okolicy moszny, odbytu i penisa.

Wymienione tu dolegliwości są powodowane uciskaniem cewki moczowej przez rozrastającą się prostatę – w konsekwencji może do doprowadzić do całkowitego zamknięcia przewodu moczowego. Wówczas konieczne jest cewnikowanie, aby opróżnić pęcherz moczowy.

Jak leczy się przerost prostaty?

Łagodny przerost prostaty (BPH) można leczyć farmakologicznie: podawane są leki, które rozluźniają mięśnie cewki moczowej i torebki stercza, pomagając tym samym w opróżnieniu pęcherza i zmniejszając ból. Stosowane są również środki farmakologiczne wpływające na zmniejszenie gruczołu krokowego. Drugą metodą jest leczenie operacyjne, czyli prostatektomia – zabieg polegający na wycięciu przerośniętej części gruczołu. Operacja może być wykonana endoskopowo, przez cewkę moczową – to najczęściej wybierana technika. W niektórych przypadkach prostatę wycina się również załonowo, przez pęcherz moczowy lub torebkę stercza, jednak taka metoda jest znacznie bardziej obciążona ryzykiem wystąpienia powikłań.

Operacja może być wykonana endoskopowo, przez cewkę moczową – to najczęściej wybierana technika. W niektórych przypadkach prostatę wycina się również załonowo, przez pęcherz moczowy lub torebkę stercza, jednak taka metoda jest znacznie bardziej obciążona ryzykiem wystąpienia powikłań.

Nietrzymanie moczu po operacji prostaty

Najczęstszym skutkiem ubocznym prostatektomii jest nietrzymanie moczu. Zewnętrzny zwieracz cewki moczowej jest bowiem umieszczony na szczycie prostaty, więc podczas usuwania części gruczołu trudno go oddzielić i często bywa uszkodzony. W takim przypadku pojawia się zazwyczaj wysiłkowe NTM, polegające na niekontrolowanym wycieku moczu podczas wysiłku fizycznego (np. szybki marsz, bieganie, wchodzenie po schodach), a także przy kichaniu czy kaszlu. W takiej sytuacji można sięgnąć po specjalne wkładki urologiczne dla mężczyzn, które uchronią przed nieprzyjemnymi sytuacjami. Poza tym nietrzymanie moczu również można leczyć – jeżeli objawy utrzymują się przez dłuższy czas, należy zwrócić się do urologa, który zdiagnozuje NTM i zaleci najodpowiedniejszą formę leczenia.