Co powoduje przerost prostaty?

Najpowszechniejszą przyczyną przerostu prostaty jest postępujący proces starzenia się organizmu. Z wiekiem następuje spadek poziomu testosteronu, a wraz z nim pojawiają się zaburzenia hormonalne. W konsekwencji następuje rozrastanie się tkanek gruczołu stercza. Dodatkowo do powstawania chorób prostaty mogą przyczyniać się uwarunkowania genetyczne oraz nieodpowiednio zbilansowana dieta (nadmiar nasyconych kwasów tłuszczowych) i niezdrowy tryb życia.Najpowszechniejszą przyczyną przerostu prostaty jest postępujący proces starzenia się organizmu. Z wiekiem następuje spadek poziomu testosteronu, a wraz z nim pojawiają się zaburzenia hormonalne. W konsekwencji następuje rozrastanie się tkanek gruczołu stercza. Dodatkowo do powstawania chorób prostaty mogą przyczyniać się uwarunkowania genetyczne oraz nieodpowiednio zbilansowana dieta (nadmiar nasyconych kwasów tłuszczowych) i niezdrowy tryb życia. 

Powiększająca się prostata powoduje ucisk na cewkę moczową, wywołując szereg charakterystycznych dolegliwości. Coraz częściej pojawia się konieczność skorzystania z toalety, zaś oddawaniu moczu towarzyszy narastający ból i pieczenie. Poza tym naglące i silne parcie na pęcherz jest nieproporcjonalne w stosunku do niewielkiej ilości oddawanego moczu, który jest zatrzymywany w pęcherzu. Strumień moczu jest coraz cieńszy i ma coraz mniejsze ciśnienie, zaś w bardziej zaawansowanych postaciach pojawia się zaledwie kilka kropel, zaś czas mikcji jest znacznie wydłużony. Niekiedy mogą pojawiać się także dodatkowe objawy, jak np. śladowe ilości krwi w spermie i moczu, osłabienie, wymioty i gorączka oraz ból w okolicach penisa. 

Dużą rolę w leczeniu przerostu prostaty odgrywa wczesna diagnoza i profilaktyka. Ważne jest, aby – mimo upływu lat – nie zaniedbywać regularnego wysiłku fizycznego ani zdrowego odżywiania, a także systematycznie wykonywać przynajmniej podstawowe badania, nawet jeżeli nie pojawiają się żadne wyraziste dolegliwości. Do najpopularniejszych form diagnostyki prostaty należy badanie per rectum, czyli ręczne badanie wykonywane przez odbyt, a także badanie poziomu antygenu stercza we krwi oraz USG, pozwalające także na ocenę ilości moczu zalegającego w pęcherzu. W zależności od stopnia zaawansowania przerostu prostaty, lekarz może zalecić leczenie farmakologiczne lub operacyjne, polegające na wycięciu części gruczołu. Niestety, często podczas zabiegu zostaje uszkodzony zwieracz cewki moczowej (nie da się precyzyjnie oddzielić go od stercza), zatem najczęstszym powikłaniem po operacji prostaty jest nietrzymanie moczu.