Nietrzymanie moczu z naglącym parciem to mimowolny wyciek moczu, któremu towarzyszy lub który poprzedza nagła potrzeba oddania moczu. Wiąże się ono z niewielkimi, częstymi wyciekami lub całkowitym opróżnianiem pęcherza.
Przykłady sytuacji zwiększających ryzyko wystąpienia tej przypadłości obejmują powiększoną prostatę, stosowanie leków moczopędnych lub infekcję dróg moczowych. Często ustalenie przyczyny jest bardzo trudne lub niemożliwe. Pacjenci mogą oddawać mocz częściej niż normalnie, czyli 4–8 razy dziennie – w tym jeden lub więcej razy w nocy (nokturia). W niektórych przypadkach trening pęcherza może pomóc w rzadszym oddawaniu moczu i unikaniu tej czynności w nocy.
Mieszane nietrzymanie moczu
Mieszane nietrzymanie moczu jest połączeniem wysiłkowego i naglącego nietrzymania moczu. Charakteryzuje się częstym uczuciem parcia na mocz, czasami wyciekiem moczu, jeśli dana osoba nie zdąży na czas do toalety, a także popuszczaniem podczas aktywności fizycznej. Jest on wywoływany przez aktywność fizyczną, kaszel lub kichanie.
Mimowolny wyciek spowodowany przepełnieniem pęcherza moczowego
Trudności z opróżnianiem pęcherza mogą być spowodowane zablokowaniem cewki moczowej albo słabością pęcherza uniemożliwiającą jego całkowite skurczenie i opróżnienie. Kiedy pęcherz przepełnia się moczem, w efekcie dochodzi do jego nadmiernego rozciągnięcia. To nadmierne rozszerzenie może prowadzić do mimowolnego wycieku (znanego również jako nietrzymanie moczu z przepełnienia), a także innych objawów ze strony dolnych dróg moczowych, takich jak uczucie, że pęcherz nie jest całkowicie opróżniony. Objawy obejmują również trudności z rozpoczęciem oddawania moczu, przerywany lub słaby strumień moczu, częste parcie na oddawanie moczu i częste oddawanie moczu w nocy.
Jeśli cewka moczowa jest uciskana przez powiększoną prostatę lub prolaps, mogą wystąpić trudności z opróżnianiem pęcherza. Mogą one być również spowodowane słabym mięśniem pęcherza, np. uszkodzeniem nerwów wspomagających kontrolę nad pęcherzem. Czynnikami ryzyka może być cukrzyca, stwardnienie rozsiane lub uraz rdzenia kręgowego. Niektóre rodzaje leków mogą również wpływać na funkcjonowanie mięśni pęcherza moczowego jako efekt uboczny.
Zaleganie moczu (gromadzenie się moczu w pęcherzu) musi być leczone, ponieważ ciśnienie moczu gromadzącego się w pęcherzu może powodować cofanie się moczu do moczowodów w kierunku nerek. Pozostałości moczu stanowią również ryzyko infekcji dróg moczowych. Jeśli podejrzewasz u siebie zaleganie moczu, skontaktuj się z lekarzem.