Nietrzymanie stolca, zwane również inkontynencją kałową lub popuszczaniem stolca, to mimowolne oddanie stolca i/lub gazów. Istnieje wiele przyczyn, dla których może wystąpić nietrzymanie stolca. Ocena może pomóc zawęzić przyczyny i umożliwić ustanowienie skutecznego planu zapobiegania nietrzymaniu i regulacji pracy jelit.
Przyczyny nietrzymania stolca
Nietrzymanie stolca może być spowodowane wieloma różnymi czynnikami. Jeśli mięsień kontrolujący zwieracz odbytu jest osłabiony lub uszkodzony, istnieje ryzyko nietrzymania stolca. Inne stany, takie jak długotrwała biegunka, zaparcia lub uszkodzenie nerwów, również mogą zwiększać ryzyko. Nietrzymanie stolca jest powiązane z chorobami takimi jak cukrzyca, stwardnienie rozsiane, hemoroidy i demencja.
Upośledzenie funkcji poznawczych może również stanowić ryzyko, ponieważ może utrudniać zapamiętanie drogi do toalety, a nawet rozpoznanie potrzeby skorzystania z niej.
Inne czynniki mogą obejmować brak spożywania wystarczającej ilości płynów w ciągu dnia, co może skutkować zaparciami i podrażnieniem pęcherza, a także prowadzić do uczucia parcia na mocz i nietrzymania stolca. Mocz dobrze nawodnionej osoby jest jasnożółty. Mocz o ciemnym zabarwieniu lub zmniejszonej objętości może wskazywać na konieczność przyjmowania większej ilości płynów.
Jeśli zaparcia muszą być leczone środkami przeczyszczającymi, zawsze należy zaczynać od najłagodniejszego środka. Środki przeczyszczające powinny być indywidualnie dostosowane i monitorowane pod kątem skutków ubocznych, takich jak biegunka.